Hoeveel slaap heeft u nodig?

slapende tiener

Hoeveel slaap heeft u nodig? Laat ons beginnen met het ontkrachten van de mythe dat iedereen 8 uren slaap nodig heeft om te kunnen spreken van een goede nachtrust. Niets is minder waar. Slaaponderzoek heeft uitgewezen dat de slaapbehoefte verschilt van persoon tot persoon en verandert tijdens de leeftijd. Ook het type bed en de slaapomgeving hebben een grote invloed op de slaapduur. De tijd dat men slaapt schommelt tussen vier en elf uren per nacht. Ongeveer 10% van de bevolking heeft genoeg aan een gemiddelde van 6,5 uur per nacht en zowat 15% heeft meer dan 9 uren nodig. Kinderen hebben meestal iets meer slaap nodig, terwijl bejaarden het doorgaans met iets minder kunnen stellen. Ook geografische factoren kunnen een rol spelen. Zo slaapt men normaal iets langer in de bergen en minder lang aan zee.

Teveel tijd in bed spenderen leidt vaak tot een onderbroken oppervlakkige slaap. Door de tijd in bed te beperken, kan uw slaap verbeterd worden. Ga dus niet te vroeg naar bed, omdat u anders te lang wakker kan liggen. Ga pas naar bed op het ogenblik dat u zich slaperig voelt worden, niet alleen maar omdat de klok zegt dat het bedtijd is. Eén nachtje minder slapen is geen ramp.

De duur en de kwaliteit van de slaap heeft invloed op meerdere factoren. Hoewel sommige personen met weinig slaap toch uitgeslapen zijn, zullen ze op termijn zeker gevolgen ondervinden in hun gezondheid. Het meest opvallende gevolg van te weinig slaap is een toename van het lichaamsgewicht. Deze gevolgen kunnen soms pas na langere tijd opduiken. Ze zijn vooral het gevolg van de veranderde hormoonhuishouding en stofwisseling.

slapende tiener

De grafieken vertellen ons dat volwassenen 7 uur slaap nodig hebben en dat scholieren 10 uur slaap nodig hebben

De grafieken vertellen ons niet hoeveel van deze tijd werkelijk is besteed aan slapen.
De gemiddelden zijn gebaseerd op specifieke populaties, middenklasse Europese of Amerikaanse populaties (bijvoorbeeld, Iglowstein et al. 2003; Armstrong et al. 1994; Roffwarg et al., 1966) maar deze slaap-grafieken vertellen ons niet hoe slaaptijd er varieert tussen culturen.
Ook vertellen slaap grafieken ons niets over hoe de slaap is veranderd over historische perioden.

Belangrijker nog, de grafieken kunnen ons niet vertellen wat je aan specifieke slaap nodig hebt.

Het is handig te weten hoeveel tijd mensen besteden in bed maar het verteld ons of mensen de juiste hoeveelheid slaap krijgen. Zoals het National Center van slaap stoornissen onderzoek doet, moeten we nieuwe, grootschalige, gecontroleerde studies die zowel slaap en biologische resultaten (Hunt 2003 meten). Helaas, zijn dergelijke studies ongewoon.

Een opmerkelijke uitzondering is een nieuwe studie voor het bijhouden van de ontwikkeling van obesitas bij jonge kinderen.

In deze studie namen onderzoekers de lichaam, s gewichten en slaap gewoonten van kinderen jonger dan vijf jaar mee in het onderzoek. Vervolgens, vijf jaar later, werden deze kinderen opnieuw gemeten.
Uit dit onderzoek is gebleken dat er een link bestaat tussen slaap verlies en obesitas. Kinderen die minder dan 10 uur nachtelijke slaap kregen aan het begin van de studie hadden tweemaal zoveel kans op overgewicht of obesitas (Bell en Zimmerman 2010).
Bovendien ontdekten de onderzoekers dat de timing van de slaap meetelde. Als het ging om het risico van zwaarlijvigheid, helpen dutjes overdag niet. Voor jonge kinderen is de cruciale factor meer dan 10 uren slaap gedurende de nacht.
Studies als deze zijn zeer nuttig. Ze geven ons concrete richtlijnen over slaap voor kinderen onder de leeftijd van vijf jaar.

Maar hoe zit het met oudere kinderen? En hoe weten we wat is normaal en gezond is?

We kunnen proberen deze vragen te beantwoorden door te kijken naar het slaap bereik van zuigelingen, kinderen en volwassenen zijn (Zie de tabellen hieronder).
Maar we moeten de volgende punten in gedachten te houden:

Er is geen optimaal aantal slaap uren dat geldt voor alle volwassenen of alle kinderen

(Dement en Vaughan 1999; Jenni et al. 2007). Slaap eisen worden waarschijnlijk beïnvloed door groeicijfers, stress, ziekte, zwangerschap en andere aspecten van uw fysieke conditie. Ze kunnen ook beïnvloed door uw genen (Gottlieb et al. 2007). Dientengevolge, slaap patronen en slaap eisen kunnen behoorlijk verschillen binnen een open familie (Gottlieb et al. 2007).

Slaap eisen voor kinderen

Twee op de drie kinderen jonger dan 13 jaar kampen met slaaptekort, meldden onderzoekers aan de VUB eind 2007. In dezelfde periode bleek uit een enquête aan de KU Leuven dat één op drie tieners tussen 13 en 17 jaar te weinig slaapt. Laat televisiekijken, niet naar bed willen, gamen, chatten en sms’en leiden meer en meer tot chronische vermoeidheid. Maar liefst 62% van de tieners ligt ’s avonds laat of zelfs ’s nachts nog te bellen of te sms’en in bed, zo blijkt nog uit de Leuvense enquête. Tieners hebben structureel meer slaap nodig dan volwassenen. Een chronisch slaaptekort kan leiden tot leermoeilijkheden en gedragsproblemen. Vermoeide kinderen zijn vaker agressief of vertonen opstandig gedrag. Hersenen hebben namelijk slaap nodig om normaal te kunnen functioneren. Bij een chronisch slaaptekort raken ze in de knoei. Dat is wetenschappelijk aangetoond.

Slaap eisen voor kinderen: grafiek met de laatste schattingen van wat “normaal” is;

Andere studies
De auteurs van het verslag van de Zwitserse studie dat hun resultaten met de resultaten van andere, oudere studies van westerse kinderen vergeleken(Iglowstein et al., 2003 overeen). De gemiddelde slaap tijden voor Zwitserse kinderen zijn ook consistent voor de nationale slaap Stichting aanbevelingen over de vereisten voor slaap. Volgens deze organisatie, moet een kind de volgende uren slaap krijgen:

  • < 1 jaar: 14-15 uur
  • 1-1,5 jaar: 14-15 uur
  • 1.5-3 jaar: 12-14 uur
  • 3-5 jaar: 11-13 uren
  • 5-12 jaar: 10-11 uur
  • Tieners: 8.5-9,5 uur

Maar de hedendaagse Amerikaanse kinderen voldoen niet aan deze richtlijnen.

Volgens een telefonische enquête uitgevoerd door de nationale stichting van de slaap in 2004, zijn dit de gemiddelde slaap tijden (dat wil zeggen, gemiddelde slaap duur over een periode van 24 uur) voor Amerikaanse kinderen:

  • 6-8 Mnd: 12.8 uren gemiddelde
  • 9-11 Mnd: 12.1 “”
  • 12-17 Mnd: 12,5 “”
  • 18-23 Mnd: 11.6 “”
  • 2 jaar: 11.4 “”
  • 3 jaar: 10,8 “”
  • 4 jaar: 10.5 “”
  • 5 jaar: 10.1 “”
  • 6-10 jaar: 9.3-9,8 “”

Amerikaanse kinderen slapen dus minder dan Zwitserse kinderen? Dit is niet geheel duidelijk, omdat de Amerikaanse enquête gericht was op kinderen die geboren zijn later dan de Zwitserse studie deed.
Eventueel, de nationale stichting van de slaap enquêteresultaten weerspiegelen een internationale tendens naar kortere tijden van de slaap voor kinderen.
Dit lijkt aannemelijk omdat totale slaap duur onder Zwitserse kinderen consequent tussen 1974-1986 (Iglowstein et al., 2003 daalde). Bovendien, suggereren recente studies in Saoedi-Arabië (BaHammam et al. 2006), Hong Kong (Ng 2005), Australië (Smedje 2007), Israël en Finland (Tynjala et al., 1993) dat kinderen in deze landen minder slapen dan kinderen in Zwitserland.

Slaap eisen voor volwassenen

Zoals hierboven vermeld, zijn opvattingen over volwassen slaap eisen na verloop van tijd veranderd.
In de jaren 1960, sliep de gemiddelde westerse volwassene ongeveer 8 uur per dag maar medische professionals geloofden dat 8-9 uur was ideaal (Roffwarg et el 1966).
Vandaag, is de westerse medische instelling van mening 7-8 uren van slaap normaal en gezond is. Maar het is niet duidelijk of 7-8 uur slaap ook werkelijk voldoende voor een gemiddelde volwassene.
Mensen kunnen nu minder slapen vanwege kunstmatige verlichting na zonsondergang. En bij sommige mensen, kan dit leiden tot een chronische slaap te kort (ook wel slaap schuld genoemd).
In een experiment, uitgevoerd door het National Institute of Mental Health, werden acht mannen die normaal ongeveer 7 uur per nacht sliepen beperkt tot duisternis voor 14 uur per dag (nabootsen natuurlijke lichtomstandigheden in hoge breedtegraden tijdens de winter).
Aan het begin van de studie begonnen deze manen met ongeveer 11 uur slapen. Daarna, vestigden ze zich in een nieuw patroon van bijna 9 uur slaap per 24 uur (Barbato et al., 1994).
Hoewel het riskant is om te speculeren op basis van één klein experiment, suggereren de resultaten dat 7-8 uren van slaap toch vrij kort is.
Vóór de uitvinding van de elektrische verlichting, bracht de mens-— ongeacht waar ze woonden —-ten minste de helft van hun leven door in duisternis. Hedendaagse mensen die zonder elektrische verlichting leven besteden niet al die “donkere tijd” aan slapen, maar duisternis beperkt hen te werken (Worthman en Melby 2002).

Het vakblad New Scientist publiceerde enkele jaren geleden een reeks experimenten waarin bestudeerd werd wat er gebeurd als slapeloosheid extreem lang wordt gerekt. Een proefpersoon kampte na vier dagen zonder slaap met hallucinaties, geheugenverlies en paranoïde gedachten.
Wanneer de hersenen actief zijn, produceren ze alfagolven,die worden geregistreerd met een elektro-encefalogram (onderzoek waarbij elektrodes op het hoofd geplaatst worden). De hersenen kunnen die activiteit echter niet volhouden. Als je te lang wakker blijft,dan vallen je hersenen in feite in een lichte slaap. Chronisch slaapgebrek put niet alleen de hersenen uit. Extreem lang wakker blijven haalt de hele stofwisseling overhoop: de weerstand vermindert,er treden hormonale veranderingen op en men wordt ultragevoelig voor stress. In het lichaam doen zich zelfs overal lichte ontstekingsverschijnselen voor. Slapen is geen tijdverlies. Het is even belangrijk als eten en drinken.
Een volwassene heeft gemiddeld 7 tot 8 uur slaap nodig,maar jongeren moeten langer slapen om goed te kunnen functioneren:13- en 14-jarigen hebben nog 9 tot 10 uur slaap nodig. Pas rond je 18de kom je toe met 7 tot 8 uur per nacht. Sommige mensen beweren dat ze met 6 uur of minder toekomen, maar in werkelijkheid zijn ze gewoon beter in het zichzelf wakker houden. Ze blijken beter bestand tegen de gevolgen van slaaptekort. Op termijn betalen ze daar toch een prijs voor. Uit onderzoek blijkt dat systematisch te weinig slapen de levensverwachting met enkele jaren inkort. Op tijd gaan slapen is de boodschap. En liefst ontspannen. Van je pc naar je bed is geen goed idee. Je hersenen draaien dan nog op volle toeren en zo kan je de slaap niet vatten. Reken op een half uurtje ontspanning vooraleer onder de wol te kruipen. Een avondritueel, zoals je boekentas maken, tandenpoetsen, je pyjama aantrekken en je kleren voor de volgende dag klaar leggen is een goed begin.

Lees ook:  Slaapgebrek maakt somber

Wat zijn uw slaap vereisten? Zelfs de deskundigen weten niet zeker.

Het meest verrassende over slaap is eigenlijk hoe weinig we erover weten (Hunt 2003).

  • De meest recente wetenschappelijke studie van slaap duur onder kinderen onthult een enorme hoeveelheid variatie tussen individuen vooral tijdens de vroege kinderjaren. Bijvoorbeeld, pasgeborenen kunnen overal ter wereld met een enorme variatie van 9 tot 19 uur per dag (Iglowstein et al., 2003) slapen.
  • Slaappatronen variëren internationaal. Mensen die in het westen wonen, meestal een geïndustrialiseerde samenlevingen, hebben minder “down-time” dan mensen die in een niet-westerse, traditionele samenlevingen leven (Worthman en Melby 2002). En kinderen krijgen verschillende hoeveelheden slaap afhankelijk van welk land ze wonen in. Bijvoorbeeld, in Spanje of Italie gaan kinderen veel kater naar bed en kinderen in China slapen minder dan kinderen in Nederland en de Verenigde Staten (Ottaviano et al., 1996; Lui et een 2003; Super et al. 1996). Krijgen Spaanse, Italiaanse en Chinese kinderen wel genoeg slaap? Op dit moment missen we de wetenschappelijke studies om deze vraag goed te kunnen beantwoorden (Jenni en O’Connor 2005).
  • De percepties van slaap eisen-— veranderd van generatie op generatie (Iglowstein et al., 2003; Jenni en O’Connor 2005). Bijvoorbeeld, de Amerikaanse volwassenen van vandaag slapen minder dan Amerikaanse volwassenen deden in de jaren zestig. En, zonder duidelijke wetenschappelijke reden hebben medische instelling haar aanbevelingen dienovereenkomstig aangepast. In de zestiger jaren werd door deskundigen geadviseerd om als volwassenen 8-9 uren slaap te krijgen (Roffwarg et el 1966). Vandaag de dag zijn de aanbevelen van de meeste medische organisaties 7-8 uren slaap per nacht. Zijn de Amerikaanse slaap eisen veranderd sinds de jaren 60? Het lijkt onwaarschijnlijk.
  • Te weinig slaap kan schade toebrengen aan volwassenen en kinderen. Wetenschappelijke studies koppelen slaap verlies aan vermoeidheid en slechte stemmingen (Oginska en Pokorski 2006), aandacht problemen (Fallone et al., 2001), academische problemen (Fallone et al., 2005) en obesitas (Lumeng et al. 2007; Bell en Zimmerman 2010).
  • Minder slapen dan het gemiddelde is niet noodzakelijk slecht. Sommige kinderen slapen minder dan anderen, en zijn toch geheel gezond en vertonen geen moeheid verschijnselen. Bijvoorbeeld, onderzoekers van slaap gewoonten van Zwitserse kinderen resulteerde niet met verschillen in de groei. (Jenni et al. 2007).
  • Hoewel sommige ouders onderschatten hoeveel slaap hun kinderen nodig hebben overschatting anderen juist de hoeveelheid slaap. Voordat u een bepaald slaap schema oplegt aan uw kind, is het belangrijk om te bepalen wat uw kind werkelijk nodig heeft aan slaap . Kinderen dwingen naar bed te gaan als ze nog niet slaperig zijn kan leiden tot “bedtijd gevechten” en ander problematisch gedrag.

De Zurich longitudinale studie (Iglowstein et al. 2003)

Het onderstaande tabel rapporteert de resultaten van een grote, prospectieve studie van 493 Zwitserse kinderen geboren in de jaren zeventig.
Studie werd bijgehouden van 1 maand tot en met 16 jaar oud. Slaap tijden waren gebaseerd op bovenliggende verslagen. Omdat ouders zelden precies weten wanneer hun kinderen in slaap vallen of wakker worden is dit raport waarschijnlijk een overschatting van de hoeveelheid tijd die kinderen werkelijk slapen (Jenni et al. 2007).
De tabel toont de duur van de gemiddelde totale slaap — hoeveel slaap kinderen kregen elke 24 uur — voor elke leeftijdsgroep (Iglowstein et al., 2003).
Het biedt ook informatie over de mate van variatie.
De tabel geeft bijvoorbeeld aan dat 96% van twee – jarigen kinderen sliepen tussen 10.8 en 15.6 uur. Slechts 2% minder dan 10,8 uur kreeg, en slechts 2% kreeg meer dan 15.6 uur.

Hoe zit het met de zogenaamde powernaps (dutjes)?

De tijden in de bovenstaande tabel weerspiegelen de totale slaap duur-— nachtelijke slaap + overdag slaap. Onder deze Zwitserse kinderen was dutten de praktijk van jonge kinderen alleen. Door leeftijd 7, minder dan één procent van de steekproef bevolking nog steeds Sweatshirt (Iglowstein et al., 2003). Vóór deze leeftijd waren NAP’s een belangrijke bron van tijd van de slaap:

  • 6 Mnd: 3.4 uren gemiddelde; variëren 0.4-6.4 uur
  • 9 Mnd: 2.8 uren gemiddelde; variëren van 0,2-5.3 uur
  • 1 jaar: 2.4 uur gemiddelde; variëren van 0,2-4.6 uur
  • 1.5 jaar: 2.0 uren gemiddelde; variëren van 0,5-3,6 uur
  • 2 jaar: 1,8 uur gemiddelde; variëren van 0,7-2.9 uur
  • 3 jaar: 1,7 uren gemiddelde; variëren 0.4 – 2.6 uur
  • 4 jaar: 1,5 uur gemiddelde; variëren van 0,7-2,4 uur

In vele delen van de wereld is dutten een normaal onderdeel van het leven voor kinderen en volwassenen (Worthman en Melby 2002). Dit wordt in Spanje bijvoorbeeld Siesta genoemd. In feite, suggereert de historische en antropologische bewijs dat mensen werden ontworpen om hun slaap in ten minste twee afzonderlijke ploegen (Worthman en Melby 2003; Ekirch 2005).

De Zwitserse studie is dus niet representatief voor de kinderen die in culturen rond de Middellandse Zee en in Azië, Afrika en Amerikawonen wonen waar “pro-dutten” of “siesta” heel normaal is.
Bijvoorbeeld, in Saoedi-Arabië is dutten gebruikelijk onder oudere kinderen. Volgens een studie van schoolgaande kinderen in Riyad Neem 45% van 13 – jarigen regelmatig dutjes (BaHamman et al. 2006).
En zelfs in landen waar dutten wordt ontmoedigd door de mainstream, specifieke etnische groepen kunnen bevorderen slapen. In de zuidelijke Verenigde Staten, Afro-Amerikaanse kinderen zijn veel meer kans om nap — als nap vaker — dan Europese Amerikaanse kinderen (Crosby et al., 2005 zijn). In een studie, 40% van Afro-Amerikanen waren nog bezig met NAP’s op 8 jarige leeftijd (Crosby et al., 2005).

“Fine-tuning”: Van uw gezin geïndividualiseerde slaap eisen

Slaap grafieken kunnen ons een globaal idee geven van wat wordt beschouwd als normaal. Maar de beste gids voor uw eigen slaap vereisten is hoe u zich voelt (onderzoek; Dement en Vaughan 1999). Er zijn verschillende manieren om de balans van uw eisen geïndividualiseerde slaap-— en de geïndividualiseerde slaap vereisten van uw kinderen in kaart te brengen.
Volgens Stanford onderzoeker en wereldberoemde slaap deskundige William C. Dement is de beste manier om te bepalen wat uw eigen vereisten zijn goed bij te houden hoeveel u slaapt en dit bj te houden in een slaap-dagboek. Daarbij wijzend op de tijd die je naar bed, de geschatte tijd die het duurt voor je in slaap valt, en de tijd dat u wakker wordt in de ochtend. Het gaat ook om het bijhouden van hoe slaperig u zich voelt tijdens de dag (Dement en Vaughan 1999).
U kunt deze benadering ook voor kinderen aanhouden. In het algemeen krijgt u niet genoeg slaap als:

  • U slaperig op het verkeerde moment van de dag bent
  • U problemen ondervindt met uw aandacht overdag
  • U de neiging heeft in slaap te vallen

Deze beginselen gelden voor kinderen, ook. Onderzoeken onthullen andere symptomen van slaaptekort bij kinderen (Dahl 1996), met inbegrip van:

  • Het kind is gemakkelijk gefrustreerd en snel geïrriteerd
  • Het kind heeft problemen zijn impulsen in toom houden en wordt druk

Wanneer u niet goed slaapt heeft dit gevolgen voor de gezondheid

U zou kunnen veronderstellen dat medische uitspraken over slaap eisen zijn gebaseerd op gezondheidsresultaten. Maar er is geen vaste wetenschappelijk bewijs voor een optimaal aantal uren slaap!
Wat we wel weten is dat in gecontroleerde studies van slaap beperking (mensen die zeer weinig slaapkrijgen, meestal 4 uur of minder) de proefpersonen de volgende problemen ondergingen:

  • Verminderde aandacht (Fallone et al., 2001)
  • Geheugen problemen Verminderde capaciteit te behouden van nieuwe herinneringen (Yoo et al. 2007a)
  • Verlaagd immuunsysteem (Rogers et al., 2001)
  • Grotere emotionaliteit (bijvoorbeeld snel en meer verstoord door verontrustende beelden — Yoo et al. 2007b)
  • Toegenomen middag en avond cortisol (stress hormoon) niveaus (Copinschi 2005)
  • Toegenomen gevoelens van honger (die kan leiden tot te veel eten — Copinschi 2005)
Lees ook:  Eten voor het slapengaan

Op lange termijn kunnen zich meerdere gezondheidsproblemen voordoen. Recente studies hebben aangetoond dat er een correlatie tussen slaap duur en sterfte is. Een studie met Amerikaanse volwassenen (variërend van 30-102 jaar oud) heeft aangetoond dat mensen die relatief weinig sliepen (ongeveer 7 uur) de beste overlevingskansen hadden.
Mensen die minder dan 6 uur per nacht slapen — of meer dan 8 uur per nacht — hebben meer kans om te sterven (Kripke et al., 2002). In een afzonderlijke onderzoek van Japanse volwassenen (tussen 40-79 jaar) waren vergelijkbare resultaten: meer of minder dan 7 uur slapen werd geassocieerd met hogere sterfte (Tamakoshi en Ohno-2004).
Dit onderzoek kreeg veel media-aandacht toen het werd gepubliceerd maar we kunnen geen conclusies trekken over enig oorzakelijk verband. Hun onderzoek kan ons helaas niet vertellen waarom mensen die minder of meer dan 7 uur slaap krijgen een hoger risico hebben om te sterven. Gewoonlijk “korte” en “lange” dwarsliggers kunnen tot onderliggende gezondheidsproblemen leiden die dan weer to slaapstoornissen en verhoogd sterfte lijden.

Bijvoorbeeld, mensen met slaap apneu zijn minder efficiënt dwarsliggers, en hebben wellicht meer uren slaap nodig om minimumniveaus van alertheid gedurende de dag te kunnen verkrijgen. Slaap Apneu patiënten lijden waarschijnlijk ook gevaarlijke gezondheidsproblemen maar zij lopen meer risico om te sterven terwijl ze slapen. Andere levensbedreigende aandoeningen kunnen veroorzaken dat mensen langer of korter slapen dan het gemiddelde, wat resulteert in een correlatie tussen lange slaap duur en sterfte.
De bottom line? Meer of minder dan gemiddelde slapen kan een symptoom van een onderliggende gezondheidsprobleem dat verhoogde sterfte veroorzaakt worden. Maar het kan ook uw behoeften en een perfect gezond, individueel bepaald slaap weerspiegelen. Als je gewoonlijk veel minder of veel meer slaapt dan gemiddeld, kan het zinvol zijn uw arts te raadplegen.

Referenties: Wat wetenschappelijke studies suggereren over menselijke slaap vereisten

Armstrong KL, Quinn RA, and Dadds MR. 1994. The sleep patterns of normal children. Med Journal of Australia 161: 202-206.
BaHammam A, Bin Saheed A, Al-Faris E, and Shaihk S. 2006. Sleep duration and its correlates in a sample of Saudi school children. Singapore Medical Journal 47: 875-81.
Barbato G, Barker C, Bender C, et al.1994. Extended sleep in humans in 14 hour nights (LD 10:14): relationship between REM density and spontaneous awakening. Electroencephalogr Clin Neurophysiol. 90:291-297.
Bell JF and Zimmerman FJ. 2010. Shortened Nighttime Sleep Duration in Early Life and Subsequent Childhood Obesity. Arch Pediatr Adolesc Med. 164(9):840-845.
Copinschi G. 2005. Metabolic and endocrine effects of sleep deprivation. Essent Psychopharmacol. 6(6): 341-347.
Crosby B, LeBourgeois MK, and Harsh J. 2005. Racial differences in reported napping and nocturnal sleep in 2 to 8-year-old children. Pediatrics 115: 225-232.
Dahl RE 1996. The impact of inadequate sleep on children’s daytime cognitive function. Seminars in Pediatric Neurology 3: 44-50
Dement W and Vaughan C. 1999. The promise of sleep. New York: Random House.
Ekirch AR. 2005. At Day’s Close: Night in Times Past. New York: WW Norton.
Fallone G, Acebo C, Arnedt JT, Seifer R, and Carskadon MA. 2001. Effects of acute sleep restriction on behavior, sustained attention, and response inhibition in children. Percept Mot Skills 93: 213-229.
Fallone G, Acebo C, Seifer R, Carskadon MA. 2005. Experimental restriction of sleep opportunity in children: Effects on teacher ratings. Sleep 28(12): 1561-1567.
Gais S, Lucas B and Born J. 2006. Sleep after learning aids memory recall. Learning and Memory 13: 259-262.
Gottlieb DJ, O’Connor GT, and Wilk JB. 2007. Genome-wide association of sleep and circadian phenotypes. BMC Medical Genetics 8(Supplement 1): S9-S16.
Hunt CE. 2003. National sleep disorders research plan. Bethesda, MD: National Center on Sleep Disorders Research.
Jenni OG, Molinari L, Caflish JA, and Largo RH. 2007. Sleep Duration From Ages 1 to 10 Years: Variability and Stability in Comparison With Growth. Pediatrics 120(4): e769-e776.
Jenni OG and O’Connor BB. 2005. Children’s sleep: An interplay between culture and biology. Pediatrics 115: 204-215.
Jenni OG, Zinggeler F, Iglowstein I, Molinari L, and Largo RH. 2005. Pediatrics 115(1): 233-240.
Iglowstein I, Jenni OG, Molinari L, Largo RH. 2003. Sleep duration from infancy to adolescence: Reference values and generational trends. Pediatrics 111(2): 302-307.
Kripke DF, Garfinkel L, Wingard DL, Klauber MR, Marler MR 2002. Mortality associated with sleep duration and insomnia. Arch Gen Psychiatry 59:131-136.
Largo RH and Hunziker UA. 1984. A developmental approach to the management of children with sleep disturbances in the first three years of life. Euro Journal of Pediatrics 142: 170-173.
Lavigne JV, Arend R, Rosenbaum D et al. 1999. Sleep and behavior problems among preschoolers. Journal of Dev Behav Pediatr. 20: 164-169.
Leproult R, Copinschi G, Buxton O, and Van Cauter E. 2007. Sleep loss results in an elevation of cortisol levels the next evening. Sleep 20(10): 865-870.
Lui X, Lui L, and Wang R. 2003. Bed sharing, sleep habits, and sleep problems among Chinese school-aged children. Sleep 26: 839-844.
Lumeng JC, Somashekar D, Appulgliese D, Kaciroti N, Corwyn RF, and Bradley RH. 2007. Shorter sleep duration is associated with increased risk for being overweight at ages 9 to 12 years. Pediatrics 120: 1020-1020.
Maquet P. 2001. The role of sleep in learning and memory. Science 294: 1048-1052.
Mednick S, Nakayama K, and Stickgold R. 2003. Sleep-dependent learning: a nap is as good as a night. Nature Neuroscience 6: 697-698.
Ng DK, Kwok KL, Cheung JM, et al. 2005. Prevalence of sleep problems in Hong Kong primary school children: a community-based telephone survey. Chest 128: 1315-1323.
Oginska H and Pokorski J. 2006. Fatigue and mood correlates of sleep length in three age-social groups: School children, students, and employees. Chronobiol. Int. 23: 1317-1328.
Ottaviano S, Giannotti F, Cortesi F, Bruni O, Ottaviano C. 1996. Sleep characteristics in healthy children from birth to 6 years of age in the urban area of Rome. Sleep 19: 1-3.
Rogers NL, Szuba MP, Staab JP, Evans DL, and Dinges DF. 2001. Neuroimmunologic aspects of sleep and sleep loss. Semin. Clin. Neuropsychiatry 6(4): 295-307.
Roffwarg HP, Muzic JN, and Dement WC. 1966. Ontogenetic development of the human sleep-dream cycle. Science 152: 604-619.
Shur-Fen Gau S. 2006. Prevalence of sleep problems and their association with inattention / hyperactivity among children aged 6-15 in Taiwan. Journal of Sleep Research 5(4): 403-414.
Smedje H. 2007. Australian study of 10- to 15-year olds shows significant decline in sleep duration between 1985 and 2004. Acta Paediatrica 96 (7): 954–955.
Super CM, Harkness S, and van Tijen N. 1996. The three R’s of Dutch childrearing and the socialization of infant arousal. In S. Harkness & C.M. Super (Eds.), Parents’ cultural belief systems: Their origins, expressions, and consequences (pp. 447–466). New York: Guilford Press.
Super CM and Harkness S. 1982. The infant’s niche in rural Kenya and metropolitan America. In: Cross-cultural Research at Issue, pp. 47-55, L.L. Adler (Ed.). New York: Academic Press.
Tamakoshi A and Ohno Y. 2004. Self-reported sleep duration as a predictor of all-cause mortality: results from the JACC study, Japan. Sleep 27(1):51-4.
Thorleifsdottir , Bjornsson JK, Benediktsdottir B, Gislason T, and Kristbjarnarson H. 2002. Sleep and sleep habits from childhood to young adulthood over a 10- year period. Journal Psychosom Res 53: 529-537.
Toth LA. 2001. Identifying genetic influences on sleep: AN approach to discovering the mechanisms of sleep regulation. Behavior genetics 31: 39-46.
Tynjala J, Kannas L, and Valimaa R. 1993. How young Europeans sleep. Health Educ Res 8: 69-80.
C.M. Worthman and M. Melby. 2002. Toward a comparative developmental ecology of human sleep. In: Adolescent Sleep Patterns: Biological, Social, and Psychological Influences, M.A. Carskadon, ed. New York: Cambridge University Press, pp. 69-117.
Yoo SS, Gujar N, Hu, Jolesz FA, and Walker MP. 2007a. The human emotional brain without sleep—a prefrontal amygdale disconnect. Current Biology 17(20): 877-878.
Yoo SS, Hu PT, Gujar N, Jolesz FA and Walker MP. 2007b. A deficit in the ability to form new human memories without sleep. Nat Neurosci 10(3): 385-392.

Bron; Chris Nederhorst en http://www.parentingscience.com/sleep-requirements.html

Chris Nederhorst

Matrassen Specialist: Chris Nederhorst

Mijn naam is Chris Nederhorst, oprichter van matras.info en Royal Health Foam. Ik werk al meer dan 30 jaar met veel plezier in de matrassenbranche en deel graag mijn kennis. Mocht u nog vragen hebben, bel mij gerust! U kunt mij bereiken op 070-3387010.